yorgunum, cıkar yol bulmak zor geliyor. insan neden kurtulmak istedigini bilemezse neyin canını acıttıgını bilemezse nasıl savasırki onunla. kendi icimde dö(vü)nüp duruyorum. eskiden sadece duruyordum simdi kendimi tekrarlıyorum. cemberin duvarlarını o kadar kalın örmüsümki dısına cıkamıyorum. hah sanki dısarıya cıkmaya cesaretim var gibi. dısarıdaki herkesden korkuyorum. herkesden. gidip kimseyle konusamıyorum bile. cemberimi zorlayamıyorum bile. kimseye anlatacak biseyim yok. hikayesiz insan zaten hic yasamamıstır. kendime sarıyorum. cok tehlikeli. kendimden uzak durmalıyım. biliyorum. sardıkca kendime zarar veriyorum. durduramıyorum ama kendimi. kime sarsam. birilerine ihtiyacım var. alıp goturecek birine. özel birine. cemberin dısından birine. eski defterleri acıyorum. eski kadınları zorluyorum. recycling yapıyorum. doga dostuyum. en eskilere bulasıyorum. kapı bana cıkıyor. yine kendimle didisiyorum. kendimi dovüyorum. kendimi üzüyorum. gücüm zavallılara yetiyor. onları avlıyorum. bir sure iyi hissettiriyor. oyalıyor. can yakmayı oyun sanıyorum. yolum ezbere cıkıyor. ezberden yiyorum. ne kadar kaldıysa onu yiyorum. ezber gun be gun azalıyor. bunun farkına varıyorum. ezberlerin yeni hayatı var. benim icin tutusmuyorlar artık. belki dunya artık benim cevremde donmuyor. yaslanıyorum cirkinleşiyorum kendi sesime katlanamaz cümlelerime tahammül edemez oluyorum. SUS beee. git simdi. aglamak icin yalnız kalmaya ihtiyacım var. hesap lütfen. gitmem gerek. yorgunum...
1 yorum:
Yorum Gönder